Daj mu szansę, obejrzyj do końca

Zgadza się, ale brnąc dalej przestałem traktować film jako obyczajowy z morderstwem w tle a oglądam, jako nie zawsze racjonalny sen głównego bohatera. Bo szkoda serialu jako całości, są momenty bardzo dobre ale kretynizm zachowań niestety dalej w nim jest.

Sen głównego bohatera to chyba klucz do tego by nie irytować się absurdami tego serialu.
Obejrzałem cały serial i dziewiąty odcinek uważam za bardzo dobry. Rola Simona i wyjaśnienie jego motywacji trafia do mnie, można spotkać czasem takie osoby. Co do reszty, mógłby się nazywać: "Pijany Mistrz spotyka Romea i Julię". Aktorzy generalnie udźwignęli swoje role, natomiast niestety nie mieli łatwego zadania. Przez większą część czasu miałem też poczucie, że scenarzysta tym serialem odreagowywał terapię odwykową. Stąd zapewne oparcie fabuły na wątku "Dr Jekyll & Mr Hyde" (albo Popeye & szpinak w płynie) czyli "Mechanizm Rozdwojonego Ja" w wydaniu sensacyjnym. Uważam przy okazji, że cała historia może mniej by zgrzytała w innych realiach historycznych. np. jakieś sto lat wcześniej, bez łączności satelitarnej i telefonii komórkowej.
Podsumowując, po motywie z przewrotną interpretacją Programu 12 Kroków oglądałem już głównie siłą rozpędu. Kibicując wiadomo komu.

Co to jest !: dramat !?, komedia !?, dreszczowiec !?, sensacja !? a może kino akcji w które każdy kit można wcisnąć, albo też sajens fikszon no bo przecież wciskać mi jako głównego bohatera alkoholowego lumpa w roli szeryfa (do tego pod ochroną zwierzchników) to jest chyba właśnie to. Zdzierżyłem aż do piątego odcinka i zakończyłem ponieważ nie potrafiłem wyłączyć myślenia. Nie miałem ochoty czkać na kolejną, końcową bzdurę by dowiedzieć się, że głównemu bohaterowi rozlasowany alkoholem mózg się naprawił i jakiejś sprawiedliwości stało się zadość. Jak dla mnie to jedno wielkie nieporozumienie - 1/10 !!!

W rzeczy samej. Zapowiadał się ciekawie, i zmęczyłem do końca, skoro już zacząłem, ale ten serial z odcinka na odcinek stawał się coraz głupszy.

Koncept Mr Hyde wywoływanego na żądanie gorzałą kompletnie z dupy, przemiana żonki (jak i sama aktorka) żal, nadal niewyjaśniony motyw zemsty, bo Whitey, o ile dobrze zrozumiałem, działał na zlecenie, czyniąc to swoją prywatną krucjatą przy okazji.

Dobry Roth, chociaż bez szału, broni Hendricks - jak zwykle w roli suki i to chyba zresztą jest jej jedyna rola, natomiast świetny Whitey/SImon, w obu odsłonach. Za te 3 daje 3.